O cabaquinho que pón o timbre nunha Samba
o café con leite ben cargado na cor da súa pel
veñen cantando as cadeiras na súa fala
pouco tempo teño pra escribilas nun papel
Caipirinha de noite nun día de praia
o pé dunha lúa lavada con auga
pensan os listos que bailas sen saia
falan os tolos sabendo o que falan
Contan os vellos que non sabes chorar
que te matas co demo e non deixas de rir
sorriso de pedra dun Cristo sen altar
noite de favela con sabor a açaí
A miña tonada pintada en galego
ca cor máis bonita nun rabo de flor
a loucura que soña con volver a facelo
que pensa e que cala ruidos de amor
Véñenme ardendo as verbas na sangre
Marcho contento e arrimado a unha pena
bágoas de ferro non deixan que cante
Copacabana chorando pola Garota de Ipanema
Voume tranquilo berrando o que fixen
e sería verdá?, non sei...non sei que me pasa
que as musas do ceo no inferno me miren
pra cando queirades tedes as chaves da miña casa.
Lisboa, 24 de marzo 2013 son as sete e media da tarde
o café con leite ben cargado na cor da súa pel
veñen cantando as cadeiras na súa fala
pouco tempo teño pra escribilas nun papel
Caipirinha de noite nun día de praia
o pé dunha lúa lavada con auga
pensan os listos que bailas sen saia
falan os tolos sabendo o que falan
Contan os vellos que non sabes chorar
que te matas co demo e non deixas de rir
sorriso de pedra dun Cristo sen altar
noite de favela con sabor a açaí
A miña tonada pintada en galego
ca cor máis bonita nun rabo de flor
a loucura que soña con volver a facelo
que pensa e que cala ruidos de amor
Véñenme ardendo as verbas na sangre
Marcho contento e arrimado a unha pena
bágoas de ferro non deixan que cante
Copacabana chorando pola Garota de Ipanema
Voume tranquilo berrando o que fixen
e sería verdá?, non sei...non sei que me pasa
que as musas do ceo no inferno me miren
pra cando queirades tedes as chaves da miña casa.
Lisboa, 24 de marzo 2013 son as sete e media da tarde
