Neste apéteceme escribir en galego
normativo de Goo.
Mañá como sabedes cambio de cultura,
de maneiras de vivir e ata quizás maneiras de sufrir, voume a Lima
quizás hasta fin de ano, pode que as navidades as pase alí.
Buff...amigos... marcho de Colombia con
lágrimas nos ollos, que máis queredes que vos diga,voume co corazón
tan encollido... que non creo que me estenda moito..., lévome máis
do que nadie pode imaginar...síntome moi afortunado de poder conocer
semejante cultura e de facer verdadeiros amigos, sei que vou volver e
sei que terei casa, cama e un plato quente na mesa, sigo sin palabras
pa poder escribir o que sinto... a todos e cada un dos que me
fixeron medrar un chisquiño máis como persona e ós que me fixeron
saber a ciencia certa que o mundo está cheo que xente boa aínda que
fillos de puta tamén hai pero son poucos e cobardes, a todos....
GRACIAS!!!! (ós fillos e puta tamén gracias que de todos se
aprende...)
Quero facer mención especial a Wolf e
familia, Andrés Correa, Paola, Carolina e Diana por darme todo a
cambio de nada, por non deixarme acariñar en ningún momento a soledá e por
facerme sentir un dos vosos.
E despídome cunha frase dunha nena de
7 anos para que teñades unha pequena idea da magia que desprende a
xente xa desde nenos; vendo unha obra de títeres cun guión genial
do meu amigo Mágico Herrera do Perú, ó acabar a función abriu un
foro para que a xente opinara, Mágico comenzou o foro preguntando
que entenderamos ca obra, esta nena levantou a mau e dixo:
“ Pues... yo entendí que... dá
igual de que color, raza o país seamos si las personas se aman
tienen que estar juntas ”.
Pois eso.
Mañá xa escribirei desde Lima.
Boas días.
Bogotá, miércoles 5 de Diciembre son as 10 da mañá.
